Warning ⚠ : porn without plot 😂
เสียงเปิดประตูห้องของผู้มาเยือนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงันของเพนเฮาส์หรูที่มืดมิด ในยามค่ำอย่างนี้มีเพียงแสงจากด้านนอกเพียงน้อยนิดเท่านั้นที่พอจะทำให้มองเห็นเงาของเจ้าของห้องได้
จุนกดสวิตช์ไฟ ทันใดนั้นอีกคนก็จู่โจมเขา
“เดี๋ยว! โชซัง ทำอะไรครับ” จุนดิ้นพล่าน เขาไม่คุ้นชินกับสัมผัสจากด้านหลัง แม้ว่ามันจะเป็นเพียงแค่อ้อมกอดจากคนรักก็ตาม
“อีกนิดจะงอนแล้วนะ..” เสียงแหบพร่าดังแผ่วอยู่ที่ใบหู และลมหายใจร้อนที่เป่ารดลงบนผิวขาวทำให้จุนหยุดดิ้น ขนลุกซู่ไปหมดทั้งตัว
“งอนอะไร ก็ผมติดงานนี่ครับ” ว่าพลางปัดป้องมือปลาหมึกของคนอายุมากกว่าออกไปให้พ้นตัว จุนหันหลังไปมองหน้ากลม ๆ ของพี่ชาย ดันหน้าอกแกร่งให้ออกห่าง ก่อนที่จะว่า “มาหาแล้วนี่ไงครับ”
เขายอมมาหาอีกฝ่ายถึงห้องในวันที่งานกองท่วมหัวแบบนี้ก็เพราะอีกฝ่ายขอร้อง แน่นอนว่าถ้าไม่ใช่ว่าวันนี้เป็นวันเกิดของโช เขาก็ไม่มีทางตอบตกลงหรอก
เหนื่อยจะแย่..
แถมยังไม่มีอะไรมารับประกันอีกว่าวันนี้จะได้กลับบ้านโดย ‘ปลอดภัย’
“มัตจัง..” คนเป็นพี่กระซิบเรียก กุมมือขาวเอาไว้หลวม ๆ ก็ที่จะจูงไปยังที่โซฟานุ่ม สองพี่น้องนั่งปุลงบนเบาะพร้อมกัน โดยที่พี่ชายเอนหัวซบไหล่แกร่งของอีกคน กอบกุมมือเรียวเอาไว้ไม่ยอมปล่อย “คิดว่าวันนี้จะไม่ได้เจอซะแล้ว”
“อ้อนเก่ง” จุนประชดด้วยความหมั่นไส้ แต่ก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ “ถ้าผมไม่มา คนแถวนี้ก็เฉาตายกันพอดี”
“อือ.. ขอบคุณนะ” โชยิ้มตาหยีพร้อมกับหอมแก้มขาวไปฟอดใหญ่ หัวใจในอกพองโตเต้นตึกตักไปหมด ยิ่งเห็นแก้มนวลขึ้นสีจาง ๆ เพราะเขา..
ก็ยิ่งรักคนคนนี้มากขึ้นไปอีก..
“กินข้าวรึยังครับโชซัง” จุนรีบเปลี่ยนเรื่อง เขารู้ตัวดีว่าวันนี้คงไม่รอดจากเรื่องบนเตียง แต่อย่างน้อยก็อยากจะเลื่อนมันไปไกล ๆ ก่อน เขาอยากพูดคุยหรือทำอะไรอย่างอื่นก่อนมากกว่า
พอเห็นว่าอีกคนส่ายหน้าก็ถอนหายใจออกมาเบา ๆ “งั้นปล่อยก่อนครับ”
“มัตจังจะไปไหน”
“ผมหิวข้าว มีของสดในตู้เย็นใช่ไหม”
“อือ.. มี”
จุนแกะมือปลาหมึกออกจากต้นแขน ก่อนที่จะลุกออกมา ส่ายหน้าเบา ๆ กับนิสัยเด็กขี้งอแงของคนรัก ไม่ไหวเลยจริง ๆ.. ทั้ง ๆ ที่ต่อหน้าคนอื่นโชออกจะเป็นผู้ชายที่จริงจังและน่าเคารพแท้ ๆ
อ้อนเก่ง.. จนน่าหมั่นไส้
แต่ถึงอย่างนั้นก็มาแอบยืนยิ้มอยู่คนเดียวในครัว น่าหงุดหงิดชะมัดที่หยุดยิ้มไม่ได้เลย รวมถึงสีแดง ๆ บนแก้มทั้งสองข้างนี่ก็ด้วย
คราวหน้าคงต้องโบกรองพื้นหนา ๆ ก่อนที่จะมาหาโชแล้วล่ะมั้ง?
จุนส่ายหน้าเบา ๆ เพื่อเรียกสติ ก่อนที่จะเปิดตู้เย็น
…
“วันนี้ทำงานทั้งวัน ก็เลยไม่ได้เตรียมของขวัญไว้ให้ โชซังอยากได้อะไรเป็นพิเศษไหมครับ” จุนว่าพร้อมกับวางจานออมเล็ตลงบนโต๊ะ ก็จริงที่โชบอกว่ามีของสด แต่มันก็แค่ไข่เองนี่นา..
“เอาสโนว์แมน” คำตอบที่ดูไร้เหตุผลและเป็นไปไม่ได้นั่นทำให้คนฟังขมวดคิ้วมุ่น
.. เมาหรือเปล่าเนี่ย?
“อะไรนะครับ?”
“ตุ๊กตาหิมะไง”
“แต่ตอนนี้ไม่มีหิมะ ไม่ได้หรอกครับ”
“ได้สิ”
“โชซัง”
“มัตจังไง ให้มัตจังเป็นสโนว์แมน”
จุนอ้าปากค้าง ก่อนที่จะเถียงกลับด้วยความไม่เข้าใจ “ผมไม่ใช่หิมะ อย่าเอาแต่ใจสิครับโชซัง”
“ได้สิ.. แค่มัตจังรับปากว่าจะให้” โชว่าด้วยรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัย นั่นทำให้ดวงตาคู่สวยของอีกฝ่ายวูบไหว
อันตราย.. ไม่น่าไว้ใจ
“ระหว่างมัตจังเป็นเมด กับเป็นสโนว์แมน อันไหนดีนะ” ถูกต้อนเสียจนมุม นั่นทำให้จุนรีบตอบโดยไม่คิด เพราะไม่มีทางที่เขาจะสวมชุดเมด!
“ก็ได้! จะให้ทำยังไงครับ”
“อื้ม.. แต่กินข้าวอาบน้ำก่อนค่อยว่ากันเนอะ”
เขาเกลียด เกลียดสีหน้าระรื่น เกลียดความเจ้าเล่ห์และความอันตรายที่ซ่อนอยู่ภายใต้หน้าระรื่นไม่รู้ร้อนรู้หนาวของคนคนนี้ชะมัดเลย!
…
มืด.. มองอะไรไม่เห็นเลย จุนได้แต่ระแวงเพราะความหวาดกลัว มือทั้งสองข้างของเขาถูกพันมัดเอาไว้ เช่นเดียวกับรอบดวงตาสวยที่ถูกปิดเอาไว้ ร่างกายขาวเปล่าเปลือยไม่เหลือเสื้อผ้าแม้เพียงชิ้นเดียว
เสียงเตียงยวบลงทำให้เขาเงี่ยหูฟังการเคลื่อนไหวของคนรักด้วยความหวาดระแวง จุนครางเรียกชื่อของอีกฝ่ายด้วยความเว้าวอน
“อ๊ะ!” สั่นระริกไปทั้งร่างเพียงเพราะถูกสัมผัสที่ต้นขาเนียน มืออุ่นลูบไล้ลงไปยังปลีน่อง แยกเรียวขาของเขาออกอย่างเชื่องช้า ก่อนที่จะแทรกตัวเข้ามาที่ระหว่างขา
“ปิดตาไว้แบบนี้แล้วไวต่อความรู้สึกกว่าเดิมอีกเนอะมัตจัง” ทั้งเสียงพร่าแสนเซ็กซี่ของโชที่คอยพร่ำพูดแต่เรื่องที่น่าอาย และมือสากที่ลากผ่านแผงอกแบนราบของเขา ปลุกสัญชาตญาณดิบในตัวของเขาให้ลุกโชนได้ไม่ยาก “ฉันแค่แตะเบา ๆ เองนะ”
จุนสะดุ้งโหยง ไม่ใช่เพราะสัมผัสจากมือของโช แต่เป็นเพราะความเย็นยะเยือกที่แนบลงมากับผิวเนียน ทั้งเย็น.. และเปียกชื้น
น้ำแข็ง..?
“โชซัง.. ท.. ทำอะไร”
“ทำให้มัตจังเป็นสโนว์แมนไง” ว่าพร้อมกับลากน้ำแข็งก้อนเล็กขึ้นมาที่หน้าอก ไล้วนมันกับเม็ดยอดอกของเขา ก่อนที่จะขึ้นมาที่หัวไหล่ สัมผัสกับผิวคอและใบหู “เป็นสีชมพูหมดแล้ว.. สโนว์แมนของฉัน”
“ฮ๊ะ!.. หนาว..” ความเสียวสยิวแล่นไปทั่วทุกอณูประสาท จุนกำมือแน่น ครางเสียงต่ำตอบสนองเมื่อลิ้นร้อนของอีกฝ่ายสัมผัสกับเม็ดยอดอกเย็น ๆ ของเขา
น้ำแข็งก้อนเดิมละลายหมดไปแล้ว.. หายไปได้เพียงครู่เดียว ก้อนใหม่ก็ถูกทาบลงบนท้องน้อย ความเย็นยะเยือกค่อย ๆ เคลื่อนลงไปที่หน้าขา ก่อนที่โชจะดันน้ำแข็งก้อนเล็กเข้ามาในร่างกายของเขา
“ตอดใหญ่เลย..” โชหัวเราะในลำคอเบา ๆ ด้วยความชอบใจ ก่อนที่น้ำแข็งอีกก้อนจะถูกดันเข้ามา
“อย่าพูดนะโชซัง” เสียงครางกระเส่าดังขึ้นเป็นจังหวะเดียวกันกับแรงรัดของช่องทางนุ่ม “โชซัง.. ผมอยากเห็นคุณ”
“ถ้ามัตจังยอมเรียกฉันว่าดาร์ลิ้ง จะลองคิดดูนะ” สิ้นประโยคแสนกวนแก่นกายร้อนที่บวมเป่งของเขาก็ถูกผู้พูดกลืนกินเข้าไปจนมิด โชตวัดลิ้นสากหยอกล้อกับปลายนุ่ม ดูดกลืนทุกหยาดหยดแห่งความทรมานของเขาเข้าไปไม่ให้เหลือ ความเชี่ยวชาญเกินความคาดหมายนั่นทำให้จุนครางเสียงดังออกมาอย่างลืมตัว
“โชซัง.. ฮ๊ะ! อย่าครับ.. ผม.. ผมจะ”
“ปล่อยออกมาเลยสิ.. มัตจัง”
“พ.. พี่โชครับ! อ๊า” จุนนิ้วหน้าครางเสียงหลง ความชื้นแฉะจากความหฤหรรษ์เปรอะเปื้อนไปทั่วโพรงปากนุ่มของพี่ชาย แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีการสบถบ่นหรือคำตำหนิออกมาจากปากของอีกฝ่าย
สักครูผ้าปิดตาก็ถูกปลดออกไป เช่นเดียวกับแขนสองข้างของเขาที่ได้รับอิสระ
“เรียกพี่โช.. ดีกว่าดาร์ลิ้งอีก” โชว่าพลางจูบแก้มขาวของเขาเบา ๆ อย่างอ่อนโยน
พี่โช.. ชื่อนี้ที่จุนเรียกเขาสมัยเด็ก..
จุนยกสองแขนขึ้นคล้องลำคอแกร่งของคนตรงหน้า ก่อนที่จะบดริมฝีปากเข้าประกบกัน
โชขมวดคิ้วเบา ๆ เขาถอนจูบออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะว่า “เมื่อกี้ฉันทำออรัลเซ็กซ์ให้ จำไม่ได้เหรอ”
จุนเลิกคิ้ว หัวเราะในลำคอออกมา “แล้วไงครับ?”
“จูบของฉันเป็นรสเดียวกับ.. ของจุนนะ”
จุนกัดเลียริมฝีปากเบา ๆ ก่อนที่จะพลิกตัวสลับตำแหน่งกับคนข้างบน เลื่อนตัวถอยหลังให้เป้ากางเกงที่บวมเป่งของคนเบื้องล่างอยู่ตรงหน้าของตัวเอง
“มัตจัง.. อย่าบอกนะ?” โชชันแขนลุกขึ้นนั่ง มองจุนที่กำลังพรมจูบลงบนเป้ากางเกงที่บวมเป่งของตัวเอง มีเพียงผ้าบาง ๆ ของชุดนอนเท่านั้นเองที่กั้นริมฝีปากอิ่มแสนเซ็กซี่นั่นกับ ‘ของ ๆ เขา’ เอาไว้
ดวงตาสุกใสช้อนมองขึ้นไปมองใบหน้ากลมของพี่ชายด้วยความท้าทาย เขาตั้งใจที่จะทำให้อีกคนยอมรับ แม้ว่าแก้มใสจะขึ้นสีแดงจัดด้วยความกระดากอายมากเพียงใดก็ตาม
สองมือถลกกางเกงตัวบางลง ทันใดนั้นแก่นกายใหญ่ของคนตรงหน้าก็กระเด้งออกมาโดนแก้มของเขา จุนเม้มปากมองมันอย่างใช้ความคิด ก่อนที่เขาจะจูบมันเบา ๆ จากนั้นจึงครอบครองส่วนหัวเอาไว้ด้วยริมฝีปาก
รสชาติมันแย่มาก.. นั่นคือสิ่งแรกที่จุนคิด เพราะว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขาลองทำออรัลเซ็กซ์ เข้าใจได้ในทันทีว่าทำไมโชถึงไม่อยากจูบเขา
แต่เขาก็ยังอยากจูบโชอยู่ดีนั่นแหละ..
“จะทำจริง ๆ เหรอมัตจัง” คำถามที่เต็มไปด้วยความห่วงใยนั่นทำให้จุนอยากเอาชนะ เขากดหัวลงไปจนมิดด้าม ดูดดุนและตวัดลิ้นสากเล่นล้อกับมัน
เหมือนกับที่โชทำให้..
เสียงครางทุ้มในลำคอของโชทำให้เขามั่นใจมากขึ้นว่ามาถูกทางแล้ว จุนกำรอบส่วนฐานของแก่นกายใหญ่ ปรนเปรอเขาด้วยปากและมือพร้อม ๆ กัน มืออีกข้างไม่ได้ปล่อยว่างไว้ คลำคลึงบอลสองลูกที่อยู่ด้านล่างไปด้วย
แต่ไม่ทันได้ถึงฝั่งฝันเด็กขี้เบื่อก็ดันเลิกก่อนเสียอย่างนั้น จุนลุกขึ้น ก่อนที่จะตวัดเรียวนั่งคร่อมตักของอีกคนไว้ “ตอนนี้ปากของผมก็มีรสชาติของพี่อยู่เหมือนกันนะ” กระซิบกระซาบด้วยเสียงที่แหบพร่า “ที่นี้จูบผมได้รึยังครับพี่โช”
สิ้นคำถามจูบรสร้อนก็ถูกประเคนให้ถึงที่โดยไม่ต้องเสียเวลารอ เสียงครางอืออาในลำคอของคนทั้งสองดังขึ้นเป็นครั้งคราว จุนอ้าแขนโอบรอบลำคอแกร่ง เอนตัวไปตามแรงผลักของอีกฝ่าย พอรู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นฝ่ายที่นอนราบอยู่กับพื้นเสียแล้ว
“หืม..? ” คนเอาแต่ใจขมวดคิ้วมุ่นเมื่อเห็นว่าพี่ชายลุกออกไป โชหัวเราะเบา ๆ กับท่าทางของเขา ก่อนที่จะชูซองคอนดอมกับขวดเจลหล่อลื่นให้ดูแทนคำตอบ
ไม่นานนักโชก็กลับมาหา รีบจัดการสวมคอนดอม ตามด้วยการป้ายเจลหล่อลื่นให้ทั่วปากทางเข้า
“โชซังเร็วเข้า” จุนส่ายหน้าปฏิเสธนิ้วเรียวที่แทรกเข้ามา เขาไม่ต้องการนิ้ว เขาไม่ต้องการการเบิกทางอะไรทั้งนั้น เขาอยากให้โชเลิกแกล้งแล้วก็รีบ ๆ เข้ามาสักที
“เมื่อกี้มัตจังเรียกพี่ว่าอะไรนะ” ว่าพลางแกล้งควานนิ้วครูดไปทั่วรอบผนังอ่อนนุ่ม นั่นทำให้จุนครางเสียงหลงออกมาอย่างลืมตัว
“พี่โช..อ๊า! พี่โชครับ ได้โปรด.. ”
“อยากให้พี่ทำอะไรเหรอมัตจัง หืม..” นอกจากจะแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องแล้วยังถอนนิ้วออกจากด้านหลังของเขา มันน่าโมโหนัก
“โธ่! ก็รู้อยู่แล้วนี่ครับ”
“ไม่รู้สินะ” คนถือไพ่เหนือกว่ายิ้มกริ่ม จ่อแก่นกายร้อนของตนเองไว้กับปากทางเข้า ทำท่าจะใส่มันเข้าไป แต่สุดท้ายก็แค่จ่อเอาไว้อย่างนั้น” ว่าไง.. อยากให้พี่ทำอะไรเหรอ”
“อยากให้พี่โช.. เข้ามาในตัวผม..” จุนว่าพลางแยกเรียวขาทั้งสองข้างออกกว้าง เผยให้เห็นถึงช่องทางรักสีชมพูสวยที่กำลังรัดตัวเรียกร้องหา… อ้อมกอดของโช
“นะครับ”
ดั่งใจหวัง โชกระแทกกายเข้าไปหาความนุ่มร้อนในทีเดียวจนมิด สอบสะโพกรัวแรงตั้งแต่เริ่ม ไม่มีการปราณีหรือการเบามืออะไรใดใดทั้งนั้น
“อือ อื๊อ! พี่โช เจ็บ” จุนครางเสียงแผ่ว นิ้วทั้งสิบจิกลงบนกล้ามแขนแกร่งจนเลือดซิบ
แต่เพียงครู่เดียว ความเจ็บทรมานก็แปรเปลี่ยนเป็นความวาบหวามสุดหฤหรรษ์ที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย จุนครางเสียงสูงพลางส่ายสะโพกสวน ด้านในก็ตอดรัดกล้ามเนื้อแข็งแกร่งที่บุกรุกเข้ามาจนรู้สึกอึดอัดไปหมด
“อยากให้เบาลงไหมล่ะหืม” โชยิ้มมุมปากอย่างพอใจ แกล้งเอ่ยคำถามที่ตนเองรู้อยู่แล้ว แน่นอนว่าจุน.. ชื่นชอบความรุนแรงยิ่งกว่าอะไร
ใบหน้าสวยส่ายไปมาแรง ๆ แทนคำปฏิเสธ “แรงอีกครับ.. พี่โช ผมอยากให้พี่.. รุนแรงกับผมมากกว่านี้”
โชไสร่างเข้าไปไม่ยั้ง ครางเสียงดังออกมาเป็นพัก ๆ เมื่อภายในตอดรัดเขารุนแรงเหลือเกิน เข้าก้มลงจูบริมฝีปากอิ่มที่ถูกเขารังแกจนบวมช้ำ ก่อนที่จะฝังใบหน้าคมลงกับผิวไหล่เนียน ทั้งกัดทั้งดูดจนทิ้งรอยจ้ำสีชมพูเข้มไว้หลายจุด
จุนแอ่นอกรับริมฝีปากหนาที่เลื่อนลงมาหา เม็ดยอดอกสีชมพูถูกครอบครองด้วยริมฝีปากร้อนและดึงดูดจนเกิดเสียงดัง ส่วนสะโพกที่ขยับเข้าหากันก็ยิ่งเร่งเร็วขึ้นตามความปรารถนาที่จมลึกสู่ความร้อนเร่าที่บีบรัดเขารุนแรงจนแทบจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ
โชโถมร่างเข้าไป ไม่นานนักทำนองจังหวะรักที่รุนแรงก็สิ้นสุดลง เช่นเดียวกับความอุ่นร้อนที่หลังไหลออกมาเปรอะเปื้อนหน้าท้องสีขาวจัด เขาล้มกายนอนแนบร่างกับจุน หอบหายใจสูดเอาอากาศเข้าปอด รอยยิ้มปรากฎขึ้นบนใบหน้าสวย ทันใดนั้นถ้อยคำเหน็บแนมก็ถูกเอื้อนเอ่ยออกมา “ถ้าตอนทำงานแรงเยอะแบบนี้คงจะดีนะ โชซัง” พร้อมกับตอกย้ำสรรพนามที่เรียกอีกคน
จะให้เขาพูดจาหวานเลี่ยนด้วยงั้นเหรอ..
ไม่มีทาง!
โชทำหน้ามุ่ย ก่อนที่จะว่า “มันไม่เหมือนกันสักหน่อย”
“ผมล้อเล่นน่า..” จุนยิ้มขบขัน “ต้องอาบน้ำใหม่แล้วล่ะ”
“อืม.. เนอะ อาบน้ำใหม่”
“อ้า.. ลืมบอกไปเลย สุขสันต์วันเกิดนะครับ” จุนยิ้มเขิน ๆ แก้มใสที่ขึ้นสีจาง ๆ นั่นทำให้โชหมั่นเขี้ยว จนต้องจูบหอมไปชุดใหญ่
“โชซังลุก ผมจะไปอาบน้ำ” จุนรีบเปลี่ยนเรื่อง ทันใดนั้นคนถูกสั่งก็ลุกขึ้นยืนขึ้น เช่นเดียวกับเจ้าของคำสั่ง
จุนเดินตรงไปที่ห้องน้ำ แต่ไม่ทันได้ปิดประตูเขาก็ต้องหยุดชะงัก “ตามมาทำไม”
“อาบน้ำด้วยกันไง” คำตอบนั้นทำให้เขาหรี่ตามองคนหน้าอึนอย่างสงสัย
“ไม่มีทาง!” กระแทกเสียงใส่ก่อนที่จะปิดประตูดังปึง โดยไม่ลืมที่จะล็อคกุญแจไว้ให้เรียบร้อย ทิ้งให้เจ้าของบ้านยืนหงอยอยู่หน้าประตูคนเดียว
arashi's porn stuff 👌 